Hop (Hummelus Lupulus)

Algemene informatie over Hop

Hop (Humulus Lupulus) is een plant uit de hennepfamilie (Cannabaceae), die in Nederland en België in het wild voorkomt, en hier vroeger ook veel geteeld werd.

De hopbellen van de vrouwelijke hopplant bevatten bij de oogst circa 80% water, wat als gevolg zou hebben dat de bellen verrotten indien ze in die toestand bewaard zouden worden. Daarom moeten de hopbellen direct bij de oogst gedroogd worden om het gehalte aan water terug te brengen tot maximaal 10%. De Europese Unie schrijft dit ook wettelijk voor. Het drogen wordt gedaan in eesthuizen.

Het drogen is een belangrijk deel van het oogsten en verwerken van de hopbellen. Indien te lang en bij te hoge luchttemperatuur (hoger dan 65 graden Celsius) gedroogd wordt, verliest de hop een deel van het aroma.

Effecten van hop
Aan het extract van hop wordt een rustgevende en slaapverwekkende werking toegeschreven. Met dit doel wordt het soms in thee verwerkt. Ook wordt het beschouwd als maagversterkend. Een van de in hop voorkomende stoffen is lupuline, met een fyto-oestrogene werking.

Mensen die met de hand de rijpe hopbellen plukten, kregen nogal eens klachten die de 'hopplukkersziekte' genoemd werden. Ze bestonden uit verschijnselen als hoofdpijn, ademhalingsklachten en huidirritatie. De vraag is of dit te maken had met de hop of met de chemicaliën waarmee de hop werd bespoten gedurende het groeiproces.

 

Kruidkundig gebruik

  • Hop is vooral bekend als remedie bij slapeloosheid, nervositeit, zenuwpijn en overgangsproblemen.
  • In Engeland wordt een kompres gedrenkt in een kwart liter hopthee met 2 eetlepels azijn aangebracht op het voorhoofd tegen spanningshoofdpijn.
  • In Duitsland ruiken ze bij spanningshoofdpijn aan verse fijngewreven hopbellen.
  • In China wordt hop gebruikt bij longtuberculose en blaasontsteking.
  • Het wordt genoemd in de British Herbal Pharmacopeia en vooral aanbevolen bij rusteloosheid en nerveuze hoofdpijn en/of indigestie.
  • Culpeper raadde hop in de 17e eeuw aan voor geelzucht, lever- en maagaandoeningen, bij hoofdpijn en huidinfecties en om het bloed te zuiveren.
  • Alfred Vogel (1902-1996) raadde hopthee aan bij seksuele overprikkeling en in combinatie met citroenmelisse, als slaapbevorderend middel.
  • De thee en tinctuur worden veel gebruikt als middel tegen slapeloosheid.
  • Sinds is aangetoond dat xanthohumol (stofje in de hop) kankerpreventieve eigenschappen heeft, is men aan het kijken om met xanthohumol verrijkt bier op de markt te brengen.

 

Hop als groente
Hopscheuten worden gebruikt als groente en zijn beschikbaar in maart en april. Alleen de bovenste zeven cm is eetbaar, de rest is te vezelig. De teelt is vergelijkbaar met die van witlof. De wortels worden ingekuild of op stromend water getrokken bij 15 °C.

Mijn Hop (slaap) zalf

Mijn hop zalf is gemaakt met verse hopbellen en zonnebloemolie.

 

Toepassingen:

  • bij slapeloosheid
  • om te ontspannen
  • bij droge en gebarsten voeten

 

Gebruik:

Smeer - voordat je in bed stapt - je voeten goed in met de zalf, masseer ze even lekker en stap daarna gelijk in bed.

Mijn Hop tinctuur

Mijn Hop tinctuur is gemaakt met verse hopbellen, water en wodka (40%).

 

Toepassingen:

  • bij slapeloosheid
  • bij nervositeit,
  • bij zenuwpijn en
  • bij overgangsproblemen

 

Dosering:

  • voor volwassenen: 3x daags maximaal 20 druppels voor het eten met wat water innemen.

Houdbaarheid

Koel en donker bewaard blijft de zalf minstens 1 jaar goed. Daarna zal de werking minder worden maar is het nog wel te gebruiken.

De tinctuur en de olie zijn koel en donker bewaard minstens 3 jaar goed.